Vrijdagavond stonden al onze deelnemende clubleden te popelen tot het klokslag 20u werd, waarna ze telefonisch contact met me konden opnemen om bevestiging te krijgen of ons dagtripje op de Noordzee al dan niet zou kunnen doorgaan. De weergoden gaven namelijk zeer gunstig weer met een matige wind van 2 Bft (met pieken tot 3 Bft) uit ZW-richting, afzwakkend naar 1 à 2 Bft in de namiddag. Schitterend duikweer dus, als je weet dat ook temperaturen van om en bij de 25 °C voorspeld werden.
Desondanks het feit dat we reeds vroeg uit de veren moesten om tijdig (05u45) op de Dive-Star aan te komen, was iedereen zeer enthousiast. Het was namelijk alweer een jaartje geleden dat de meesten onder ons een Noordzee-wrakduik hadden kunnen maken. Ons kleine clubje, met toch een aanzienlijk aantal wrakduikers, slaagde erin om met 6 leden aan boord van Dive-Star te kunnen stappen. Enkele dagen voordien was ook nog onze feestleider Franky zich komen aanmelden bij Anja om deel te nemen aan deze dagtrip.
De trossen van de Dive-Star werden losgegooid om 06u20, waarna het schip zich via de vaargeul een weg baande naar het ruime sop. Aan boord bevonden zich buiten onze 6 deelnemers nog 11 andere duikers en natuurlijk mocht ook Bertje niet ontbreken op zo'n fantastische dag. Terwijl de zon stilaan aan hoogte aan het winnen was, werd er op de tafel een uitgebreid ontbijt klaargezet met lekkere verse koffie. Nadien kwam Yves ons vertellen dat de eerste duik gepland was om 10u30 op de Pepinella SS, een stoomschip gebouwd in 1928 en gezonken na een aanvaring in 1958. Rond 10u vertraagde de Dive-Star om het dregmanoeuvre uit te voeren en begonnen we ons klaar te maken. Hierbij mocht natuurlijk ook het belangrijkste Noordzee-materiaal niet ontbreken ;-). Na het aankleden gaf de schipper al snel het teken om ook de flessen aan te doen, want de dreg liet verstaan dat de stroming reeds was gevallen. 10 minuutjes later stonden Anja en Bertje klaar om de duikers langs beide zijden te droppen, waarna we onze afdaling konden inzetten. Het zicht was goed en bedroeg ongeveer 6 à 7 meter en het wrak bevond zich op een dikke 30 meter diepte. Met onze 6 deelnemers hadden we natuurlijkerwijs 3 duikploegen samengesteld:
- Cris & Philippe
- Franky & Jurgen
- Kenneth & William
De gemiddelde duikduur op het eerste wrak bedroeg ongeveer 45 minuten en na een uur was iedereen reeds terug aan boord. De duik was bijna voor iedere duikploeg goed verlopen. Er werden prachtige exemplaren van kabeljauws gevangen en ook enkele wandtegeltjes werden gevonden, alsook enkele noordzeekrabben. Nadat iedereen was aangekleed en het laatste team ook uit het water werd gehaald, voor de 2de maal, kon de Dive-Star koers zetten naar het tweede wrak. Er werd door schipper Yves geopteerd om een 2de wrak te kiezen iets dichter onder de kust en op de terugweg richting Nieuwpoort, nl. de Trifels SS. Tijdens de tocht naar het andere wrak maakte Anja een lekker bord spaghetti als middagmaal klaar dat bij iedereen in de smaak bleek te vallen. Verder kon men buiten ook duidelijk voelen dat inderdaad de wind zo goed als volledig was gaan liggen. Maar naarmate we dichter kwamen bij onze 2de bestemming, ging het zicht alsmaar achteruit.
En eens aangekomen op de positie van de Trifels SS bleken er ook nog een 4-tal andere boten aanwezig te zijn, waaronder de Ephyra en de Allegro. Na enkele toertjes gemaakt te hebben, besliste Yves rond 14u om toch maar een eindje terug te varen en een ander wrak aan te doen dat zich opnieuw enkele mijlen verder in zee bevond, in de hoop er beter zicht te hebben. En inderdaad, de beslissing van de schipper was een schot in de roos, want het zicht verbeterde opnieuw aanzienlijk en eens aangekomen op de Kilmore SS, was het zicht, gemeten met de tassometer, opnieuw een 5-tal meter. Er werd bij aankomst onmiddellijk gedregd, omdat we wegens het herkiezen van het 2de wrak geen tijd mochten verliezen.
Daarom hadden alle duikers zich bij de aanloop naar het wrak ook al aangekleed, wat achteraf toch zeker een half uurtje te snel bleek te zijn. De dreg bleef namelijk nog lange tijd tekenen geven van aanzienlijk stroming. Het was pas rond 16u dat we onze flessen mochten aandoen om onze sprong, dit keer met 2 duikers minder, te maken naar het langverwachte 2de wrak. Eens op het wrak aangekomen, opnieuw op een dikke 30 meter, bleek de stroming helemaal te zijn gaan liggen en was het zicht een 4 à 5 meter. Het wrak van de Kilmore ligt reeds sinds 1906 op de zeebodem, wat duidelijk opgemerkt kon worden. Het wrak was in een mindere staat dan het vorige en de boiler was helemaal vrij gekomen. Op het wrak was er immens veel glas aanwezig, wat achteraf verklaard werd door de cargo die het schip vervoerde. 40 minuutjes later begonnen de eerste trappenboeien, het op dat moment spiegelplatte wateroppervlak, te kenmerken. Waarna de eerste kopjes boven kwamen kijken en duidelijk te kennen gaven dat ook het 2de wrak echt de moeite was. Eens aan boord bleken er opnieuw enkele noordzeekrabben te zijn gevangen, toch was de aanwezigheid van vis een heel stuk minder dan op het eerste wrak. Nadien zette de Dive-Star zijn laatste koers uit richting de koppen van Nieuwpoort.
Een klik op één van de foto's start een slide-show.
