Het was 17u00 de vrijdagnamiddag als we het verlossende telefoontje van Anja kregen dat de dagtrip van morgen door gaat. Alleen was de vertrektijd vervroegd van 04u00 naar 03u45. Dit omwille van het feit dat de meteo in de namiddag van een 3 Bft uit noordelijke richting geleidelijk zou gaan toenemen tot 5/6 Bft in de latere namiddag. Maar iedereen had zo uitgekeken naar de eerste Noordzeeduik van het seizoen 2014, dat iedereen ruimschoots op tijd aan boord was. Het Alpha-team, bestaande uit 6 leden, had zich al gauw meester gemaakt van het achterschip om daar onze duikspullen een plaats te geven. Mooi op tijd werden de trossen losgegooid en gingen de meesten onder ons op zoek naar een knus hoekje om toch nog wat slaap proberen in te halen. Onderstaande foto’s laten duidelijk zien dat de Dive-Star hout als brandstof gebruikt. Het kan immers gewoon niet anders gezien de vele bomen die er tijdens deze dutjes gezaagd werden.

Duikschoolleider Cris Beerenskrijgt navolging

Hoewel deze dutjes van korte duur waren, hebben ze toch deugd gedaan. Om 06u00 werd iedereen dan wakker gemaakt en bracht Yves zijn vast ingestudeerde briefing: “Welkom aan boord van de Dive-Star….Is iedereen medisch in orde? Ok, ik heb nu dus iedereen zijn brevetkaart opgevraagd en nagekeken…. Normaal doen we geen trappen op de Noordzee, maar ik heb niets tegen een veiligheidstrap. Hoe lang en veilig je die wil maken spreek je onderling maar af…”

Omstreeks 06u30 kwam de Dive-Star dan eindelijk aan op de locatie van het eerste wrak, nl. de SS Kilmore. Dit was een Britse cargo, die in 1890 werd gebouwd en in 1906 was gezonken nabij de Westhinder zandbank. De bodemdiepte bedroeg 32 meter en het wrak stond nog een 6-tal meter hoog.

Na de briefing begon ook het Alpha-team zich klaar te maken. Er werd afgesproken om 3 teams van 2 duikers te vormen:

Ploeg 1: Cris & Matthias

Ploeg 2: Daniel & Stefaan

Ploeg 3: William & Kenneth

We zorgden ervoor dat er voldoende hefballons, netjes en priemen of harpoenen ter beschikking waren en een dikke hamer en bijtel mochten natuurlijk ook niet ontbreken. Het is bij Alpha trouwens een standaard duikuitrusting tijdens het Noordzee duiken. Om iets over 7u werden we dan gedropt en kon de afdaling beginnen. Het was ook onmiddellijk duidelijk dat we het getroffen hadden met het zicht. Het was geen 15 meter, maar toch wel ergens rond de 6 tot 7 meter. Na een mooi duikje te hebben afgerond bleken alle gezichten van de Alpha duikers duidelijk positief. 

Terwijl wij maar bleven doorgaan en opgaan in ons net beleefde avontuur, was de Dive-Star al onderweg naar onze volgende bestemming, nl. de SS Trifels. Dit schip was een slachtoffer uit de 2de Wereldoorlog en ligt in 3 gebroken rechtop de zeebodem. Omdat het duiken voorzien was rond 01u00, werd er besloten pas te eten na de 2de duik. Maar stillaan begon het weer om te slaan en begonnen de golven geleidelijk aan in hoogte toe te nemen. Zo konden enkele duikers aan boord toch de lekkere spaghetti niet in hun maag houden en besloten ze het te delen met de vissen in de zee. Eenmaal aangekomen op de locatie van de Trifels, werd er gedregd en begon iedereen zich opnieuw klaar te maken voor de 2de en laatste duik van de dag. Tijdens het afdalen naar de Trifels bleek dat het zicht ook hier redelijk goed was, zo’n 5 meter. Ook op dit wrak zitten na onze doortocht een paar Noordzee krabben, kreeften, kabeljauws en ongeveer 30 tot 40 Kg mosselen minder. Eenmaal terug boven, bleek dat het weer stilaan ruwer was geworden en het dus tijd was terug te keren naar onze thuishaven. Op deze terugweg bleek plots dat Yves, de schipper, afgesproken had dat de SeaKing reddingshelikopter een oefening zou komen doen bij ons. Op een mum van tijd hing de helikopter boven de Dive-Star en werd een eerste persoon naar beneden gelaten, gevolgd door een 2de. Aan boord was iedereen laaiend enthousiast om dit eens live mee te kunnen maken. Ook de Stefaan wou al gelijk eens aan zo’n kabeltje gaan hangen. Maar omdat ze dat niet toe lieten heeft hij dan maar gauw even iemands helm genomen en deze opgezet.

Nadat de SeaKing dan terug vertrokken was kon het laatste stukje afstand nog gebruikt worden om o.a. de logboekjes in te vullen, materiaal op te ruimen, visjes te kuisen, …. Eenmaal terug tegen de kade kon iedereen terugblikken op een zeer geslaagde duikdag. Ook Matthias die voor de eerste keer mee was, kreeg volgende vraag voorgelegd: Wat is het leukste 20 Oosterscheldeduiken of 2 Noordzeeduiken? Hij heeft diplomatisch geantwoord, maar liet mij als schrijver van dit tekstje wel verstaan wat hij bedoelde ;-)