Noordzee

Het was 17u00 de vrijdagnamiddag als we het verlossende telefoontje van Anja kregen dat de dagtrip van morgen door gaat. Alleen was de vertrektijd vervroegd van 04u00 naar 03u45. Dit omwille van het feit dat de meteo in de namiddag van een 3 Bft uit noordelijke richting geleidelijk zou gaan toenemen tot 5/6 Bft in de latere namiddag. Maar iedereen had zo uitgekeken naar de eerste Noordzeeduik van het seizoen 2014, dat iedereen ruimschoots op tijd aan boord was. Het Alpha-team, bestaande uit 6 leden, had zich al gauw meester gemaakt van het achterschip om daar onze duikspullen een plaats te geven. Mooi op tijd werden de trossen losgegooid en gingen de meesten onder ons op zoek naar een knus hoekje om toch nog wat slaap proberen in te halen. Onderstaande foto’s laten duidelijk zien dat de Dive-Star hout als brandstof gebruikt. Het kan immers gewoon niet anders gezien de vele bomen die er tijdens deze dutjes gezaagd werden.

Hoewel deze dutjes van korte duur waren, hebben ze toch deugd gedaan. Om 06u00 werd iedereen dan wakker gemaakt en bracht Yves zijn vast ingestudeerde briefing: “Welkom aan boord van de Dive-Star….Is iedereen medisch in orde? Ok, ik heb nu dus iedereen zijn brevetkaart opgevraagd en nagekeken…. Normaal doen we geen trappen op de Noordzee, maar ik heb niets tegen een veiligheidstrap. Hoe lang en veilig je die wil maken spreek je onderling maar af…”

Omstreeks 06u30 kwam de Dive-Star dan eindelijk aan op de locatie van het eerste wrak, nl. de SS Kilmore. Dit was een Britse cargo, die in 1890 werd gebouwd en in 1906 was gezonken nabij de Westhinder zandbank. De bodemdiepte bedroeg 32 meter en het wrak stond nog een 6-tal meter hoog.

Na de briefing begon ook het Alpha-team zich klaar te maken. Er werd afgesproken om 3 teams van 2 duikers te vormen:

Ploeg 1: Cris & Matthias

Ploeg 2: Daniel & Stefaan

Ploeg 3: William & Kenneth

We zorgden ervoor dat er voldoende hefballons, netjes en priemen of harpoenen ter beschikking waren en een dikke hamer en bijtel mochten natuurlijk ook niet ontbreken. Het is bij Alpha trouwens een standaard duikuitrusting tijdens het Noordzee duiken. Om iets over 7u werden we dan gedropt en kon de afdaling beginnen. Het was ook onmiddellijk duidelijk dat we het getroffen hadden met het zicht. Het was geen 15 meter, maar toch wel ergens rond de 6 tot 7 meter. Na een mooi duikje te hebben afgerond bleken alle gezichten van de Alpha duikers duidelijk positief. 

Terwijl wij maar bleven doorgaan en opgaan in ons net beleefde avontuur, was de Dive-Star al onderweg naar onze volgende bestemming, nl. de SS Trifels. Dit schip was een slachtoffer uit de 2^de Wereldoorlog en ligt in 3 gebroken rechtop de zeebodem. Omdat het duiken voorzien was rond 01u00, werd er besloten pas te eten na de 2^de duik. Maar stillaan begon het weer om te slaan en begonnen de golven geleidelijk aan in hoogte toe te nemen. Zo konden enkele duikers aan boord toch de lekkere spaghetti niet in hun maag houden en besloten ze het te delen met de vissen in de zee. Eenmaal aangekomen op de locatie van de Trifels, werd er gedregd en begon iedereen zich opnieuw klaar te maken voor de 2^de en laatste duik van de dag. Tijdens het afdalen naar de Trifels bleek dat het zicht ook hier redelijk goed was, zo’n 5 meter. Ook op dit wrak zitten na onze doortocht een paar Noordzee krabben, kreeften, kabeljauws en ongeveer 30 tot 40 Kg mosselen minder. Eenmaal terug boven, bleek dat het weer stilaan ruwer was geworden en het dus tijd was terug te keren naar onze thuishaven. Op deze terugweg bleek plots dat Yves, de schipper, afgesproken had dat de SeaKing reddingshelikopter een oefening zou komen doen bij ons. Op een mum van tijd hing de helikopter boven de Dive-Star en werd een eerste persoon naar beneden gelaten, gevolgd door een 2^de. Aan boord was iedereen laaiend enthousiast om dit eens live mee te kunnen maken. Ook de Stefaan wou al gelijk eens aan zo’n kabeltje gaan hangen. Maar omdat ze dat niet toe lieten heeft hij dan maar gauw even iemands helm genomen en deze opgezet.

Nadat de SeaKing dan terug vertrokken was kon het laatste stukje afstand nog gebruikt worden om o.a. de logboekjes in te vullen, materiaal op te ruimen, visjes te kuisen, …. Eenmaal terug tegen de kade kon iedereen terugblikken op een zeer geslaagde duikdag. Ook Matthias die voor de eerste keer mee was, kreeg volgende vraag voorgelegd: Wat is het leukste 20 Oosterscheldeduiken of 2 Noordzeeduiken? Hij heeft diplomatisch geantwoord, maar liet mij als schrijver van dit tekstje wel verstaan wat hij bedoelde ;-)

Naar goede gewoonte belden alle deelnemende clubleden, zijnde 7 duikers, me vrijdagavond op om het goede nieuws te vernemen. De meteo was de afgelopen dagen een beetje verbeterd en Yves, de schipper, vond dat duiken geen probleem zou mogen zijn. Ze voorspelden nog wel wat wind uit ZW-richting, maar die zou in de loop van de dag afzwakken van 4 à 5 Bft naar 3 Bft. Verder zou de kans op buien wel bestaan met temperaturen om en bij de 25°C.

's Ochtends om 6u00 kwamen de eerste duikers toe aan het ponton van de Dive-Star en kon het sleuren beginnen. Ikzelf moest spijtig genoeg niets sleuren, daar ik 2 dagen voorheen mijn arm geforceerd had tijdens het wrakduiken. Tegen 6u30 waren al onze leden aan boord en kon Bertje de trossen losgooien. Tijdens onze tocht richting de Bruno Heinemann, het eerste wrak dat zou worden bedoken, kon iedereen aan boord duidelijk voelen dat de deining van de vorig dag nog aanwezig was. Naarmate de ochtend vorderde, kwamen ook onze 3 overnachtende duikers één voor één naar boven. Het lawaai en het geschommel had hen wakker gemaakt. In tussentijd had Anja voor hen reeds een lekker ontbijt klaar gezet, waarna ik de mogelijkheid zag de ploegindeling aan alle duikers bekend te maken:

PLOEG 1: Valère & Patricia

PLOEG 2: Cris, Jurgen & Philippe

PLOEG 3: Tom & Franky

Niet-Duiker: Kenneth

Onze feestleider, Franky, had net zoals vorige maand zich ook nog gauw ingeschreven voor deze dagtrip.

Eens aangekomen op de positie van het Duitse oorlogsschip uit WOII, bleek het zicht onder water goed te zijn en konden de duikers zich beginnen te kleden. 30 minuutjes later werden de eerste teams reeds gedropt en kon de duik beginnen. Omwille van de bodemdiepte (35 meter), verschenen de eerste OSB's reeds na een half uurtje. En na een goed uur duiken waren alle duikers reeds veilig en wel terug aan boord. Eén van onze leden deed zijn naam als kabeljauw-jager weer alle eer aan, hij wist ditmaal wel 3 exemplaren te steken.

Tussen de beide duiken konden we genieten van de lekkere spaghetti die Anja had klaargemaakt, waarna we ons even konden afkappen om een dutje te doen. In tussentijd kruisten enkele regenbuitjes ons pad terwijl de Dive-Star richting het tweede wrak, de Triffels SS, vaarde. Rond 16u was de 2^de duik gepland en om 15u30 begonnen de duikers stilaan opnieuw hun natte pak aan te trekken. Na het droppen van alle buddyparen, kon de 2^de duik, langsheen de dreg opnieuw aanvatten. Het zicht was opnieuw goed, maar ietsjes minder dan tijdens de eerste duik. Na een klein uurtje werden de eerste duikers via de duikerslift aan boord gehesen. Iedereen wist te vertellen dat het een zeer geslaagde duik was. Dat was aan boord ook te merken door de 2 hefballons met mosselen die uit het water werden gevist.

Onze kabeljauw-jager wist zelfs opnieuw een exemplaar op zijn priem te steken.

Nadat de dreg, als laatste, opnieuw door Bertje werd binnengehaald, zette Yves koers richting Nieuwpoort. Onze ETA lag rond 19u45 aan het ponton, wat daar aangekomen, heel goed geschat bleek. Na het aanmeren van de Dive-Star kon iedere duiker opnieuw beginnen sleuren met zijn duikmateriaal. Het was spijtig genoeg weer laag water, dus werd er hier en daar al eens een zucht gelaten. Achteraf werd er nog een groepsfoto genomen en werd er afscheid genomen.

Het was eens te meer een zeer geslaagde dagtrip met vele mooie herinneringen die nog lang zullen blijven hangen. Zelfs na het thuiskomen konden sommige van onze leden nog nagenieten van het lekkers die ze wisten te vangen!

Vrijdagavond stonden al onze deelnemende clubleden te popelen tot het klokslag 20u werd, waarna ze telefonisch contact met me konden opnemen om bevestiging te krijgen of ons dagtripje op de Noordzee al dan niet zou kunnen doorgaan. De weergoden gaven namelijk zeer gunstig weer met een matige wind van 2 Bft (met pieken tot 3 Bft) uit ZW-richting, afzwakkend naar 1 à 2 Bft in de namiddag. Schitterend duikweer dus, als je weet dat ook temperaturen van om en bij de 25 °C voorspeld werden.

Desondanks het feit dat we reeds vroeg uit de veren moesten om tijdig (05u45) op de Dive-Star aan te komen, was iedereen zeer enthousiast. Het was namelijk alweer een jaartje geleden dat de meesten onder ons een Noordzee-wrakduik hadden kunnen maken. Ons kleine clubje, met toch een aanzienlijk aantal wrakduikers, slaagde erin om met 6 leden aan boord van Dive-Star te kunnen stappen. Enkele dagen voordien was ook nog onze feestleider Franky zich komen aanmelden bij Anja om deel te nemen aan deze dagtrip.

De trossen van de Dive-Star werden losgegooid om 06u20, waarna het schip zich via de vaargeul een weg baande naar het ruime sop. Aan boord bevonden zich buiten onze 6 deelnemers nog 11 andere duikers en natuurlijk mocht ook Bertje niet ontbreken op zo'n fantastische dag. Terwijl de zon stilaan aan hoogte aan het winnen was, werd er op de tafel een uitgebreid ontbijt klaargezet met lekkere verse koffie. Nadien kwam Yves ons vertellen dat de eerste duik gepland was om 10u30 op de Pepinella SS, een stoomschip gebouwd in 1928 en gezonken na een aanvaring in 1958. Rond 10u vertraagde de Dive-Star om het dregmanoeuvre uit te voeren en begonnen we ons klaar te maken. Hierbij mocht natuurlijk ook het belangrijkste Noordzee-materiaal niet ontbreken ;-). Na het aankleden gaf de schipper al snel het teken om ook de flessen aan te doen, want de dreg liet verstaan dat de stroming reeds was gevallen. 10 minuutjes later stonden Anja en Bertje klaar om de duikers langs beide zijden te droppen, waarna we onze afdaling konden inzetten. Het zicht was goed en bedroeg ongeveer 6 à 7 meter en het wrak bevond zich op een dikke 30 meter diepte. Met onze 6 deelnemers hadden we natuurlijkerwijs 3 duikploegen samengesteld:

• Cris & Philippe
• Franky & Jurgen
• Kenneth & William

De gemiddelde duikduur op het eerste wrak bedroeg ongeveer 45 minuten en na een uur was iedereen reeds terug aan boord. De duik was bijna voor iedere duikploeg goed verlopen. Er werden prachtige exemplaren van kabeljauws gevangen en ook enkele wandtegeltjes werden gevonden, alsook enkele noordzeekrabben. Nadat iedereen was aangekleed en het laatste team ook uit het water werd gehaald, voor de 2^de maal, kon de Dive-Star koers zetten naar het tweede wrak. Er werd door schipper Yves geopteerd om een 2^de wrak te kiezen iets dichter onder de kust en op de terugweg richting Nieuwpoort, nl. de Trifels SS. Tijdens de tocht naar het andere wrak maakte Anja een lekker bord spaghetti als middagmaal klaar dat bij iedereen in de smaak bleek te vallen. Verder kon men buiten ook duidelijk voelen dat inderdaad de wind zo goed als volledig was gaan liggen. Maar naarmate we dichter kwamen bij onze 2^de bestemming, ging het zicht alsmaar achteruit.

En eens aangekomen op de positie van de Trifels SS bleken er ook nog een 4-tal andere boten aanwezig te zijn, waaronder de Ephyra en de Allegro. Na enkele toertjes gemaakt te hebben, besliste Yves rond 14u om toch maar een eindje terug te varen en een ander wrak aan te doen dat zich opnieuw enkele mijlen verder in zee bevond, in de hoop er beter zicht te hebben. En inderdaad, de beslissing van de schipper was een schot in de roos, want het zicht verbeterde opnieuw aanzienlijk en eens aangekomen op de Kilmore SS, was het zicht, gemeten met de tassometer, opnieuw een 5-tal meter. Er werd bij aankomst onmiddellijk gedregd, omdat we wegens het herkiezen van het 2^de wrak geen tijd mochten verliezen.

Daarom hadden alle duikers zich bij de aanloop naar het wrak ook al aangekleed, wat achteraf toch zeker een half uurtje te snel bleek te zijn. De dreg bleef namelijk nog lange tijd tekenen geven van aanzienlijk stroming. Het was pas rond 16u dat we onze flessen mochten aandoen om onze sprong, dit keer met 2 duikers minder, te maken naar het langverwachte 2^de wrak. Eens op het wrak aangekomen, opnieuw op een dikke 30 meter, bleek de stroming helemaal te zijn gaan liggen en was het zicht een 4 à 5 meter. Het wrak van de Kilmore ligt reeds sinds 1906 op de zeebodem, wat duidelijk opgemerkt kon worden. Het wrak was in een mindere staat dan het vorige en de boiler was helemaal vrij gekomen. Op het wrak was er immens veel glas aanwezig, wat achteraf verklaard werd door de cargo die het schip vervoerde. 40 minuutjes later begonnen de eerste trappenboeien, het op dat moment spiegelplatte wateroppervlak, te kenmerken. Waarna de eerste kopjes boven kwamen kijken en duidelijk te kennen gaven dat ook het 2^de wrak echt de moeite was. Eens aan boord bleken er opnieuw enkele noordzeekrabben te zijn gevangen, toch was de aanwezigheid van vis een heel stuk minder dan op het eerste wrak. Nadien zette de Dive-Star zijn laatste koers uit richting de koppen van Nieuwpoort.

Een klik op één van de foto's start een slide-show.

Onze meerdaagse wrakduiken te Dover heeft wegens te felle wind pas kunnen aanvangen op donderdag 16 sept. en is om diezelfde reden ook een dag eerder stopgezet. Tezamen hebben we dus 3 dagen kunnen Noordzee-duiken en zijn er in totaal 6 wrakken bezocht:

1) Anglia HMHS
2) Brazen HMS
3) Pommerania SS
4) Laristan SS
5) Varne Plate Wreck
6) Unity SS

De zichtbaarheid bij alle duiken was redelijk slecht en varieerde tussen de 1 tot 2 meter.  In totaal hebben we de streek rond Dover met 11 duikers onveilig kunnen maken.
(Roland, Cris, Glenn, Gino, Nicolaas, William, Philippe, Tom, Réjane, Yvan, Kenneth)

Hieronder zijn van ons avontuur enkele foto’s terug te vinden.  Een klik op één van de foto's start een slide-show